Τα μελίσσια μετά την συρρίκνωση του χειμώνα, έχουν ξεκινήσει την πληθυσμιακή τους ανάπτυξη από τις Αλκυονίδες ημέρες του Ιανουαρίου, που πάντα συνοδεύονται από κάποιες καλές μέρες του Φεβρουαρίου (ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει). Ο γόνος που εκκολάπτεται και βγαίνει ως νεογέννητες μέλισσες, αυξάνει απότομα τον πληθυσμό της κυψέλες.
Περισσότερες μέλισσες όμως σημαίνει περισσότερα στόματα που χρειάζονται περισσότερη τροφή. Έτσι οι προμήθειες του μελισσιού τελειώνουν γρήγορα, αλλά έξω έχει ξεκινήσει η άνοιξη και η ανθοφορία δίνει άφθονο νέκταρ. Αν όμως ο Μάρτιος εκείνης της χρονιάς είναι ψυχρός και βροχερός, δεν αφήνει τα μελίσσια να συλλέξουν τροφές, και έτσι το μελίσσι κινδυνεύει με λιμοκτονία.
Η βασίλισσα του μελισσιού που αντιλαμβάνεται την κατάσταση, σταματά την γέννα της και έτσι το μελίσσι καθυστερεί την ανάπτυξή του.
Η βασίλισσα του μελισσιού που αντιλαμβάνεται την κατάσταση, σταματά την γέννα της και έτσι το μελίσσι καθυστερεί την ανάπτυξή του.
Ο Ασφόδελος δίνει πλουσιοπάροχα το νέκταρ και τη γύρη του, αλλά οι μέλισσες δεν μπορούν να εκμεταλλευτούν την ανθοφορία του λόγω ψύχους. |
'Άλλη μια χαμένη ανθοφορία ! |