Βακτηριοστατική δράση του Μελιού.

   Πριν από περίπου μισό αιώνα επικρατούσε η άποψη ότι το μέλι ήταν φορέας ασθενειών όπως ακριβώς συμβαίνει με το γάλα. Επιστημονικά πειράματα όμως απέδειξαν το αντίθετο: Τοποθέτησαν δηλαδή στο μέλι 9 κοινά παθογενετικά βακτηρίδια (μικρόβιο τύφου, διφθερίτιδας παράτυφου, σταφυλοκόκων κλπ). Όλα τα βακτηρίδια καταστράφηκαν σε χρονικό διάστημα λίγων ωρών έως λίγων ημερών. 

   Αυτό οφείλεται αφενός μέν στο χαμηλό ph του μελιού που το καθιστά όξινο περιβάλλον, και αφετέρου στην τάση του να απορροφά την υγρασία των μικροοργανισμών που βρίσκονται μέσα του με αποτέλεσμα να τους αφυδατώνει και να τους σκοτώνει.

   Από την άλλη το μέλι περιέχει Η2Ο2 (υπεροξείδιο του υδρογόνου) το οποίο με μια σειρά αντιδράσεων παράγει το ευεργετικό γλουκονικό οξύ. Η περιεκτικότητα του μελιού σε Η2Ο2 δεν είναι ίδια σε όλα τα μέλια και διαφέρει από την φυτική προέλευση και το υψόμετρο. Έτσι ένα φυτό της πεδιάδας έχει λιγότερο Η2Ο2 από το ίδιο φυτό που βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο. Αναφέρω ενδεικτικά κάποιες τιμές:

Προσοχή. Το Η2Ο2 μειώνεται όταν το μέλι θερμανθεί ή εκτίθεται στο φως, ιδιαίτερα όταν βρίσκεται σε διαφανή συσκευασία.

   Αυτή η βακτηριοστατική δράση του μελιού μέσω γλουκονικού οξέως εκδηλώνεται όταν το μέλι αραιωθεί με νερό. Αυτό αποτελεί μια παλιά ιατρική συνταγή  που συνιστούσε την αραίωση του μελιού με νερό πριν την κατάποση. Η  βακτηριοστατική δράση του μελιού ήταν γνωστή στον αρχαίο κόσμο. 

Πηγή: Θ. Μπίκος - Όλα για το Μέλι